“Hoewel ik heel waardevolle informatie haalde uit mijn paardenopleidingen waren het de lange periodes als working student die me het meest gevormd hebben. Als intern wonende student sta je met je voeten in de modder en maak je vlieguren. Je leert te vertrouwen op wat je ziet en voelt in een paard met een mentor in de buurt. Hier werd ik intensief begeleid en leerde ik het meest – over paarden, over mezelf als paardenmens, en over horsemanship als manier van leven.”
“Nadat ik mijn MA behaald had in de Culturele Antropologie & Ontwikkelingssociologie, brak er een tijd aan waarin ik keuzes ging maken die me langzaam wegleidden van een carrière in de humanitaire en academische wereld. Na tien jaar van studie, van perfectionisme en ambitie, en na periodes van veel reizen en onderzoek over de hele wereld, verlegde mijn aandacht zich van mensen naar paarden, van mijn bureau en de boeken naar de buitenlucht. Als kind en als tiener had ik altijd gereden, en ik miste de paarden. Ik besloot een tussenjaar te nemen om me onder te dompelen in horsemanship.”
“Het tussenjaar werden er twee, toen drie. Dit was het begin van wat ik nu voor mezelf ‘mijn paardenstudie’ noem. Het veranderde mijn leven.”